اثر بخشی آموزش های دینی (نماز و دعا) در بهبود کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنیک در بیمارستان روان پزشکی سینا (استان چهارمحال و بختیاری، ۱۳۸۹)

زمینه و هدف: اسکیزوفرنی یک اختلال مزمن و یکی از مشکلات بهداشتی عمده در جهان محسوب می شود و انتخاب روش های درمانی متنوع و متناسب با فرهنگ جامعه از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزه های دینی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مداخله ای بوده که در آن 62 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان روان پزشکی به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند و مقیاس کیفیت زندگی برای بیماران اسکیزوفرنی (sqls) برای هر دو گروه اجرا شد. سپس در گروه تجربی آموزه های دینی (نماز، دعا و قصص قرآنی) به مدت 2 ماه اجرا شد و از هر دو گروه مجدداً آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون تی وابسته و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش قبل از مداخله نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین نمرات دو گروه تجربی و شاهد وجود ندارد(08/0=p) بعد از مداخله تفاوت معنی داری در میانگین نمرات گروه تجربی در مقایسه با قبل از مداخله مشاهده شد(04/0=p) در حالی که میانگین نمرات قبل و بعد گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان نداد(14/0=p). نتیجه گیری: همان طور که نتایج مطالعه نشان دادند آموزش های مذهبی و معنوی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی می تواند در افزایش رضایت آنها از کیفیت زندگی موثر باشد.